เล้ง คนโกงตาย (บทนำ)

แนะนำตัวละคร

เล้ง ชายผู้ได้เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับพิธีกรรมที่เค้าไม่รู้จักจึงทำให้เค้าเป็น '' อมตะ'' แต่สิ่งที่เค้าได้รับอีกอย่างก็คือ

เค้าไม่สามารถเข้าสู่ห้วงนิทราได้นอกจากจะสิ้นลมหายใจเท่านั้น นิสัย อารมณ์ร้อน ช่างสังเกต 

 

เดด ชายที่เป็นจอมขมังเวทย์และเป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมดและเป็นที่ทำให้เล้งเป็น อมตะ อีกด้วย

นิสัย (ยังเป็นปริศดนาอยู่)

 
ปีเตอร์ คนที่กำลังจะตายซึ่งเป็นสิ่งที่เล้งต้องการคือ ความตาย และเป็นเพื่อนสนิทของเล้งอีกด้วย

นิสัย เงียบๆแต่ติดเกมส์ ชอบอ่านการ์ตูนและรอบรู้เรื่องประวัติศาสตร์

บทนำ

       ฉันชื่อเล้ง อายุ20ปี งานอดิเรก ร้องเพลง เล่นกีต้าร์ วาดรูป แต่สิ่งที่ฉันจะพูดไม่ใช่เรื่องส่วนตัวปกติของฉันแต่เป็นเรื่องส่วนตัวที่ไม่ปกติของฉันนั้นเองสิ่งที่ไม่ปกติน่ะหรอ? อย่าเอาไปบอกใครนะฉันน่ะเป็น อมตะ เพราะอะไรน่ะหรอเรื่องมันเริ่มหลายวันก่อนตอนที่ฉันทำงานพิเศษจนกลับดึกฉันจึงเลือกซอยตรอกแคบๆที่ใกล้บ้านฉันมากที่สุดที่จริงใจนึงก็ไม่อยากจะเข้าไปในซอยนี้ซะเท่าไรเพราะตอนกลางคืนมักจะได้ยินเสียงแปลกๆฉันจึงรีบเดินให้ออกจากซอยนี้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้"ถึงซะที เฮ้อ...."พอถึงบ้านผมก็ถอนหายใจพลางหยิบกุญแจบ้านจะกระเป๋ากางเกง"นาย"อยู่ดีๆก็มีเสียงชายคนนึงทักผมอยู่ได้หลังผมหันกลับไปมองด้วยตกใจเป็นชายผมยาวถึงลำคอใส่เสื้อสีดำกางเกงยีนส์สีน้ำเงิน"ม..มีอะไรหรอคับ"ผมพูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆอยู่ดีๆเค้าก็พูดประโยคแปลกๆออกมา"กลัวตายหรือป่าว?"เขาถามพลางแสระยิ้มชวนขนลุกไปด้วย"คนบ้าหรอเนี้ยทำเอาตกใจหมด เฮ้อ..."ก็ต้องบอกว่าคนบ้าน่ะสิคนปกติบ้านไหนมาพูดเรื่องตายๆให้คนไม่รู้จักฟังกัน  อ่ะตอบหน่อยก็ได้คนบ้าถามทั้งที

"เออ คนบ้าท่าถามว่ากลัวไหมน่ะนะก็กลัวนะแต่ก็คงไม่ได้อะไรขึ้นมาเพราะคนเราเกิดมาก็ต้องตายอยู่ดี บายนะ"ผมพูดเสร็จก็เปิดประตูบ้านเตรียมจะเข้าไปในบ้าน"เดียว!"ชายคนนั้นตะโกนเรียกผมที่กำลังจะเข้าบ้าน

"อะไรเล่าก็บอกไปแล้วนิ!"ผมหันมาพูดด้วยท่าทางงุดงิด"ท่านายได้รับเลือกที่จะได้พลังอมตะนายจะรับไหม?"

เจ้าหมอนั้นแสระยิ้มแห้งๆชวนขนลุกอีกครั้ง คิดจะกวนประสาทฉันหรือไงเนี้ย"เอาสิ เกิดมาทั้งทีท่าได้รับพลังนี่ก็ไม่เสียชาติเกิดแล้ว555ฉันบ้าไปแล้วหรอเนี้ยไปคุยกับคนบ้าด้วยหน้าตาเฉยอย่างนั้นน่ะ"ฉันหัวเราะออกมาด้วยคำถามแปลกๆของหมอนั้น อยู่ดีๆเจ้าหมอนั้นก็ยิ้มแห้งๆชวนขนลุกอีกครั้งแต่คร่าวนี้เจ้าหมอนั้นเอามือล้วงกระเป๋าแล้วก็หยิบมีดออกมา"เฮ้อ!"ฉันตะโกนด้วยคำตกใจแบบสุดขีดและรีบเปิดประตู"โอ๊ย"ฉันร้องด้วยความรู้สึกเจ็บปวดเนื่องจากมีของเหลมแทงเข้าที่หลังจนทะลุถึงอกแต่ไม่ถูกหัวใจไม่งั้นฉันคงตายไปแล้วในแวบนั้นเลือดในร่างกายของฉันทะลักออกมาอย่างรวดเร็วเหมือนกับฝนตก"อั๊ก"เลือดไม่ใช่แค่ทะลักทางที่ถูกแทงแต่มันทะลักออกมาถึงปากจนทำให้ฉันสอักเลือดจากนั้นฉันก็ล่มลงนอนอยู่กลับพื้นสมองของฉันเริ่มเบลอๆภาพของแสงไฟลีออนก็เริ่มมั้วๆและก็มองเห็นชายคนนั้นยืนอยู่ตรงหน้าเหมือนกำลังพูดอะไรซะอย่าง"อั๊ก"เออเอาเข้าไปไม่ต้องมีเอฟเฟ็คเลือดกระจายฉันก็รู้ว่าต้องตายแน่ๆแต่ขอคิดอะไรหลายๆอย่างซะแปปไม่ได้หรือไงเออๆรีบตายดีกว่าสงสัยตอนนี้ยมบาลคงรอจนรากงอกแล้วละลาก่อนนะโลกอันแสนห่วยแตก

หลังจากนั้นฉันก็ตื้นขึ้นมาในบ้านแล้วก็ออกตามหาดวงวิณณาญที่กำลังถึงฆาตเพื่อแลกความตายกับคนนั้นและฉันก็จะได้นอนหลับซะที ฮ้าว...=w=